Krzeczkowice

Sołtys: Kołacz Roman

Krzeczkowice należą do gminy Samborzec a mieszkańcy tej wioski przynależą do parafii św. Jadwigi Śląskiej w Świątnikach. Jest to mała miejscowość - jedna z najmniej zaludnionych wiosek w gminie. Liczy 60 mieszkańców, w tym 27 kobiet i 33 mężczyzn. Powierzchnia wioski zajmuje zaledwie 61,14 hektarów. Aktualnie sołtysem wsi jest Roman Kołacz.

Miejscowa ludność zajmuje się głównie uprawą warzyw i owoców. Jest to główne źródło utrzymania mieszkańców tej wioski. W miejscowości wyróżnia się trzy części wsi: Krzeczkowice Dolne, Krzeczkowice Górne,Przymiarki oraz tzw. Zagórze.

Przez wieś przebiega droga gminna z Kolonii Janowice do Kolonii Faliszowice oraz Koloni Nasławickiej. Teren miejscowości jest lekko pofałdowany, pagórkowaty a w kierunku płynącego strumyka pochylony, nizinny.

Odznaki sołtysa. Ze zbiorów Andrzeja Cebuli

Krzeczkowice to stara wieś bogata w wydarzenia historyczne. Przeprowadzone w 1931 roku w tej miejscowości badania archeologiczne potwierdziły niezwykłe i doniosłe odkrycia. Podczas prac znaleziono wówczas wiele kości, wióry, narzędzia i wyroby kamienne, co świadczyć może o istnieniu w tym miejscu osady ludzkiej z okresu neolitu sprzed około 4 000 lat. Już w XV wieku na terenie dzisiejszych Krzeczkowic funkcjonował młyn wodny, który stał nad rzeczką płynącą od Nasławic w kierunku wsi Faliszowice. Wieś Krzeczkowice w tym czasie była własnością Mikołaja Chustki i Jana Gaby z Jasienna. Dalsze koleje Krzeczkowic związane były z dobrami majątku wsi Nasławice. Na początku XIX wieku folwark należał do rodziny Zarzyckich i stanowił dobra dworu w Nasławicach. W 1827 roku Krzeczkowice łącznie z wsią Nasławice zajmowały powierzchnię 419 mórg. Budynków murowanych w obu wsiach było 6, a drewnianych 17. Prowadzony był płodozmian 6 i 9-polowy. W Krzeczkowicach pod warstwą ziemi lessowej, piachu i żwiru znajdowały się duże pokłady kamienia, który wykorzystywany był głównie do wznoszenia budynków dworskich. Sam folwark Krzeczkowice zajmował powierzchnię 130 mórg pola. Znajdowały się tam 4 domy mieszkalne oraz młyn wodny. W 1852 roku właściciel Krzeczkowic sprzedał 7 mórg lasu z gruntem zwanym Chrapy dziedzicowi Gorzyczan Janowi Pastuszyńskiemu. Krzeczkowice należały wówczas do gminy Klimontów a mieszkańcy przynależeli do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Goźlicach. W 1903 roku folwark Krzeczkowice zajmował powierzchnię 110 mórg i 15 kwadratowych prętów. Od października 1902 roku należał do Kazimierza Henryka Zarzyckiego, który dysponował dużym majątkiem. Majątek ten odziedziczył po śmierci ojca Henryka Zarzyckiego. Krzeczkowice w 1903 roku zajmowały powierzchnię 110 mórg i 15 prętów.

Dom drewniany z 1944 roku Henryka Płazy. Nadal zamieszkały. Stan na sierpień 2014 roku. Fot. A. Cebula

W lutym 1904 roku majątek w Krzeczkowicach od Kazimierza Zarzyckiego nabył Izrael Mośkowicz Eisenbaun. Jednak w czerwcu 1906 roku sprzedaje on nabyty majątek za taką samą sumę innemu Żydowi - Chaimowi Ickowi Faeingelbelgowi. Z kolei Chaim w kwietniu 1907 roku rozsprzedał ziemię pomiędzy 7 włościan z Krzeczkowic. Ziemię zakupili: Piotr i Marianna Stępień – 10 mórg, Franciszek Mordka – 30 mórg, Jan Płaza – 20 mórg, Antoni Zych – 30 mórg, Marian i Walenty Zarobkiewicz – 20 mórg. W 1904 roku majątek w Krzeczkowicach zadłużony był w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim w Warszawie na dużą kwotę, z tego też powodu został sprzedany przez właściciela na spłacenie kredytu. W 1917 roku nie było już gruntów folwarcznych. We wsi mieszkały trzy rodziny żydowskie.

Bardzo cennym zabytkiem architektury sakralnej w tej miejscowości jest figura Matki Boskiej Korony Polskiej ufundowana przez mieszkańców w 1957 roku. Jest figurą dziękczynną za szczęśliwie przeżytą II wojnę i okupację, wyrazem wdzięczności, że nikt nie zginął. Bardzo dziwnym i niespotykanym wydaje się być fakt postawienia tej figury w okresie, kiedy w Polsce ze względu na sytuację polityczną trudno było o tak śmiałe przedsięwzięcie. Zaskakujący jest też wizerunek zawieszonego na szyi Matki Boskiej ryngrafu z orłem w koronie na głowie.

Figura Matki Boskiej Korony Polskiej z 1957 roku. Fundacja mieszkańców wioski. Odnowiona w 2013 roku. Fot. A. Cebula

Opracowanie tekstu: Andrzej Cebula